W 1906 roku Stanisław Witkiewicz we wstępie do kolejnego wydania „Na przełęczy” zatroskany o gwarę podhalańską napisał, że jej degradacji można by zaradzić: „Wprowadzając do szkół ludowych książki pisane w gwarze, czytanki ułożone z rzeczy wzorowych. Takie Wypisy gwarowe mogłyby obejmować szkoły na terytoriach, na których dana gwara jest w użyciu. Tym sposobem dziecko obok języka literackiego zachowywałoby w pamięci gwarę, którą mówią ojcowie, nie przestawałoby jej używać, nie wyobrażałoby sobie, że ona jest lichszą lub śmieszną.”